وای چقدر بده توی خونه هی دعوا باشه
فقط دو روزه تو خونه یکم دعواست خیلی رواعصابمه و اذیت میشم
دو روز پیش که دعوا میکردن افتضاح بود چون بینشون بودم و حتی نمیتونستم به اتاقم پناه ببرم
و چقدر اونایی که مامان باباشون با هم دعوا دارن عذاب میکشن:"
من فقط دو روزه اینطوریه و بهم ریختم بعد فکرشو بکن هر روز تو خونه دعوا باشن وای.
در کل آرزو میکنم هیچ بچه ای دعواهای خانوادگی رو تجربه نکنه
این چند روزه هی سعی دارم یه چیزی رو تو خودم تغییر بدم
هی خودمو عوض کنم و دور و برم رو
انگار که باید اتفاق بیفته..یه میل توقف ناپذیر بهش دارم و نمیتونم کنار بذارمش
انگار باید عوض بشم تا همه چیز خوب بشه.
ولی دلم میخواد همینطوری بمونم ولی از طرفی هم میخوام عوض بشم چون این آدم الان تحمل ناپذیره برام و دلم میخوام هر چه زودتر از دستش خلاص بشم
هی عکس پروفایلمو جاهای مختلف عوض میکنم..هی میخوام بک گراند گوشی رو عوض کنم..عصبیم میکنن همه ی اینا
واقعا فازم مشخص نیست-___-
بعد از پنج ماه بالاخره دارم به حالت عادی زندگیم برمیگردم:)..و این موفقیت بزرگیه برام
فقط امیدوارم دوباره به اون مودها برنگردم و حالم خوب بمونه:)
بالاخره انیمه و سریال شروع کردم که خیلی خوبه^-^
سریال وینچنزو یه قسمتشو دیدم و خیلی خفن بود..پیشنهاد میکنم حتما ببینیدش=)
انیمه هم سه قسمت از انیمه کاگویا ساما دیدم..تا الان چندان جالب نبوده'-'شاید بعدا بهتر شد.
این چند وقته یوتیوب گردی هم زیاد کردم و خیلی جذابه یوتیوب=)از پینترست گردی بهتره و چیزای جدید و جالبی ازش یاد گرفتم:)
رسپی هایی که دوست دارم رو درست کردم^-^دیروز یه پاستا درست کردم و خیلی خوشمزه شد:))
امروز هم بارون اومد اینجا=)خیلی قشنگ بود..هیچ وقت تا حالا توی تابستون بارون نیومده بود.
پ.ن:این چند وقته زیاد به وب هاتون سر نزدم..ببخشید.
یکی از اتفاقاتی که برای یه آدم مودی میفته اینه که،
من دقیقا پنج دقیقه پیش داشتم گریه میکردم و در حال حاضر شاد ترین آدم توی دنیام:))
پ.ن:امروز Cruella رو دیدم..خیلی جذاب بود:)
شاید یه پست در موردش نوشتم..ولی شخصیت cruella رو به شدت تحسین میکنم=)
ولی میدونی چیه؟
تا زمانی که خودم سعی نکنم حالمو خوب کنم..حالم خوب نمیشه:)
هنوز بعد از ۴ ماه توی اون روز زندگی میکنم و بعد از اون موقع دیگه عقربه های زندگی من حرکت نمیکنن
هنوزم میرم اون حرفها رو میخونم و از ته دل آرزو میکنم اون روزا برگردن تا بیشتر از ثانیه هاش استفاده کنم
ولی من میدونم نمیتونیم مثل قبل بشیم
آرزو میکنم برگردم..ولی برنمیگردم..
من هیچ وقت قرار نیست برگردم به اون دقایق رقص خوشحالی.
میدونی تنها زندگی کردن بهتر از اینه که با یه خانواده زندگی کنی ولی نتونی هیچ کدوم رو بغل کنی
حداقل وقتی تنها زندگی میکنی میدونی ادمی هم برای بغل کردن نیست.
به دستانش چشم دوخت
دستانی که با آنها جنایتی مرتکب شده بود؟
نه نه
امکان نداشت جنایتی انجام داده باشد..آن هم او!
کسی که حتی نمی‌توانست زجر کشیدن یک مورچه را ببیند دیگر چه برسد به اینکه جنایتی انجام ندهد
ولی..
امکان دارد ذات انسانها عوض شود نه؟
مثلا کسی که تا همین دیروز با گرمی از تو پذیرایی میکرد حالا هر جا که پا میگداری مسخره ات می‌کند و دستت می اندازد
این رسم روزگار است
آدم های خوب، بد می‌شوند
و آدم های بد، بد می‌مانند
انگار که همه دارند بد می‌شوند و تو هم داری به راه آنها کشیده میشوی
نه نه
من نمی‌خواهم بد باشم
اما بستگی دارد تعریف تو از بد بودن چه باشد
بدی که رگه های خوبی هنوز هم درونش جریان دارد
یا یک خوبی که رگه های بدی و تاریکی کوچکی درونش میخزند؟
بهرحال ممکن نیست هیچ آدمی خوب مطلق باشد یا بد مطلق
همه ی ما خاکستری هستیم
خاکستری هایی که گاهی به سیاهی شب می‌شویم و گاهی هم به روشنایی روز و گاهی هم خاکستری تر از همیشه می‌شویم
اما مسئله اینجا است که او جنایتی مرتکب شده بود یا نه
به یاد حرف هایش افتاد حرف هایی که همانند خنجر درون او فرو برده بود
شاید خنجری را در دستش نگرفته بود اما لکه های خون را روی دستانش حس میکرد
لکه های نامرئی ای که وجود نداشتند
شاید..فقط همه ی اینها توهم بود
پ.ن:خوب..همین الان نوشتمش..مثل همون متن قبلی
استقبال از متن قبلی رو دیدم گفتم پست کنم متنامو..
وقتی شروع به نوشتن میکنم فقط مینویسم و هر چی که به ذهنم میاد رو مینویسم
میدونم متنای خوبی نمینویسم ولی خوب دلین همه اینا..فقط افکار یه متوهم:)
پیتزا خوشمزه ترین و بهشتی ترین غذای ممکنه و از اون بهتر پیتزای پپرونیه!
تا وقتی که پیتزا پپرونی وجود داره چرا غذاهای دیگه؟؟
اصلا به من پیتزا بدید من دیگه هیچی نمیخوام!
تمام-
قلبش را در دستانش گرفت
چیزی جز او درونش نبود
چیزی جز کسی که با تمام وجود میخواست اش
کسی که او را میخواست؟
نمی‌دانست.. او هیچ چیز جز چیزی که میدید نمی‌دانست
به زخم های روی قلبش دست کشید
بعضی هایشان کوچک و بعضی دیگر بزرگ
ولی یکی از آنها بزرگتر بود..وقتی دستانش به سمتش رفت درد درونش پیچید
این زخم زخمی بود که هیچ وقت نتوانست درستش کند
نتوانست بهترش کند
او نتوانست باز هم چسب زخمی رویش بگذارد و به زندگی عادیش ادامه دهد
مثل زخم هایی که همیشه روی بدنمان باقی میماند
زخم هایی که هیچ وقت پاک نمی‌شوند از ردی بدنمان و از ذهنمان هم پاک نمی‌شوند
پاک نمی‌شود که چه کسی این زخم را برجای گذاشته
و ما باید تا آخر عمرمان با این زخم سر کنیم
با سر باز کردنش دست و پنجه نرم کنیم
و بپوشانیم تا کسی نبینمش
قلب را سر جایش گذاشت
تپید..تپید..تپید..
تا روزی که خونریزی زخم زیاد شد و دیگر نتپید.
